Wij geven ieder kind alle kansen
Mensen leven niet voor zichzelf alleen. Als personalisten zijn we ervan overtuigd dat de mens tot ontplooiing komt in zijn relatie met anderen. Voor veel mensen zijn de belangrijkste mensen in hun leven, de mensen uit hun gezin. Maar ook wie alleenstaand is, is altijd verbonden met anderen. Of men nu onder één dak leeft of niet, bloedverwant is of niet, duurzame relaties zijn de eerste schakels in onze verbondenheid met de rest van de samenleving.
Een samenlevingsmodel begint bij de kansen die kinderen krijgen. ‘It takes a whole village to raise a child’. We gaan voor een beleid dat ieder kind alle kansen geeft. Kansen om een volwaardige schoolcarrière te doorlopen, kansen om zich in hun vrije tijd te ontplooien, op te groeien zonder armoede, een eigen identiteit te ontwikkelen.
Momenteel leeft in Limburg bijna 1 op zeven van de kinderen in armoede. Elk jaar verlaten er 1000 leerlingen de schoolbanken zonder diploma. Er stromen in Limburg niet minder 18-jarigen naar het hoger onderwijs (60%), wel 5% minder naar de Universiteit dan in de rest van Vlaanderen. Er blijft op dit vlak een oorzakelijk verband tussen het aanbod en participatiegraad. De opleidingen die de UHasselt aanbiedt hebben een substantieel hogere pariticipatiegraad.
Van de vele maatschappelijke uitdagingen waar we in de toekomst voor staan blijft ons onderwijs één van de meest dwingende, net omdat deze zo wijdvertakt ingrijpt in alle segmenten van onze Limburgse samenleving en tegelijk een cruciale schakel vormt van de toekomstige ontwikkelingsmogelijkheden van onze regio.
We moeten voor ons onderwijs de lat heel hoog leggen geen enkele jongere zou de schoolbank nog mogen verlaten zonder een gepast diploma. Hiervoor zijn niet alleen degelijke opleidingen nodig die leiden naar de duurzame jobs van morgen, maar ook een aangepast onderwijssysteem dat aansluit bij, en beantwoordt aan, de moderne verwachtingen en eisen van de 21ste eeuw. Scholen zullen dus zonder uitzondering zichzelf een spiegel moeten voorhouden en meer dan ooit hun kwaliteitsnormen moeten versterken zodat de uitstroom verbetert. Onze leerlingen moeten allemaal sterker staan bij het einde van hun secundaire schoolloopbaan. Zij moeten in staat zijn om de opstap naar het hoger onderwijs makkelijker te kunnen nemen, beter voorbereid te zijn op een eventuele toelatingsproef of om een perfecte aansluiting te kunnen vinden bij de vraag op de arbeidsmarkt. Naast die inspanningen van de scholen zelf zullen wij ook onze samenleving zo moeten inrichten dat ook iedereen gelijke kansen heeft en volwaardig toegang krijgt tot al die opleidingen. Er zal dus ook meer moeten gewerkt worden aan de onderkant van het schoolsysteem. Dat betekent dat we de zogenoemde ‘onderwijsproblematiek’ in een ruimer maatschappelijk kader moeten durven plaatsen en meer dan ooit aandacht hebben voor die onderkant van de samenleving die anders dreigt af te scheuren. De zwaksten, de kinderen uit kansarme gezinnen maar ook de vele jongeren met een migratieachtergrond eindigen anders zonder diploma en hebben weinig zicht op een mooie toekomst. De leerlingenpopulatie van de hogescholen moet een weerspiegeling zijn van de Limburgse bevolking.